Drogi Rodzicu !!!

Mamy już jesień – czas ten kojarzy się nam nie tylko z chłodnymi, deszczowymi dniami, lecz także z okresem przeziębień i zwiększonej zachorowalności wśród. Organizm malucha nie jest odporny na różnego rodzaju bakterie i wirusy, dlatego też musimy postarać się go wzmocnić. Jak? Istnieje na to kilka sprawdzonych sposobów:

1. dbaj o odpowiedni ubiór dostosowany do warunków klimatycznych- unikaj marznięcia i przegrzania
2. często wietrz mieszkanie w okresie grzewczym, dbając tym samym o zapewnienie odpowiedniej wilgotności
3. pilnuj temperatury w mieszkaniu, gdzie idealny wskaźnik to 19-21 stopni
4. w miarę możliwości często spaceruj, zapewniaj dziecku ruch na świeżym powietrzu (unikaj ich tylko w wypadku silnego wiatru lub deszczu, z maluchem można wychodzić do temperatury -10, ze starszym dzieckiem do -15 stopni)
5. istotna jest zbilansowana dieta, bogata w składniki odżywcze, ale także różnorodna; dla chorowitka niezbędne będą ryby, kefiry, jogurty z probiotykami, owoce i warzywa, a także mięso, kasze, pieczywo oraz nabiał (do tego przydatny na pewno będzie odpowiedni sprzęt do karmienia dzieci)
6. ucz dziecko podstawowych zasad higieny
7. stosuj naturalne składniki zwiększające odporność
8. dbaj o odpowiedni sen dziecka, gdyż notoryczne zmęczenie jest jedną z przyczyn pojawienia się infekcji
9. systematyczne szczepienie dzieci wg kalendarza szczepień również zmniejsza ryzyko wystąpienia infekcji; dla dzieci natomiast często chorujących lekarz pediatra może przepisać odpowiednią szczepionką odpornościową zależnie czy wirusową czy bakteryjną
10. stosowanie środków medycznych również wpływa na odporność u dzieci (witaminy, syropy, drażetki)

MAMO, TATO !

                   Jeśli chcesz abym był zdrowy: 

  • nie zabieraj mnie do znajomych, którzy są przeziębieni 
  • zadbaj o to, abym zawsze miał przy sobie chusteczkę do nosa i zakrywał nos i usta przy kichaniu, a gdybym jej nie miał
  • naucz mnie jak zakrywać nos i usta rękawem powyżej łokcia
  • pamiętaj !!! abym często mył ręce wodą z mydłem, unikał dotykania rękoma oczu,  nosa i ust.
  • jeżeli kicham albo kaszlę  ozostaw mnie w domu i wezwij lekarza.

Opracowanie : Wojewódzka Stacja Sanitarno – Epidemiologiczna w Gdańsku

WARTO WIEDZIEĆ

ŚWIERZB


Świerzb – jest wyłącznie chorobą człowieka. Jest chorobą zakaźną wywoływaną przez wewnętrznego
pasożyta skóry.

Do zakażenia dochodzi zwykle na drodze kontaktu bezpośredniego ze skorą chorego, bardzo rzadko pośrednio przez zakażone przedmioty  pościel, bielizna, ręcznik, ubranie. Okres wylęgania choroby od chwili zakasania wynosi od 3do 6 tygodni, pełny rozwój choroby następuje po 6-8 tygodniach od zakażenia.
Świerzb nie jest groźną chorobą, ale jest wysokie ryzyko zakażenia innych osób, a szczególnie członków rodziny.

Objawy choroby: Podstawowym objawem choroby jest silny świąd skory. Występuje on okresowo i nasila się po kąpieli, po rozebraniu się oraz w czasie spania, ponieważ zmiany temperatury (zwłaszcza zwiększające się ciepło) pobudza świerzbowca. Świąd staje się z czasem coraz bardziej dokuczliwy i obejmuje całą powierzchnię ciała za wyjątkiem twarzy.

Występują dwa rodzaje reakcji skórnych u ludzi:

  • zmiany związane z penetracją świerzbowca – korytarze i pęcherze
  • wysypka, która pojawia się z dala od miejsca infekcji.

Typowe umiejscowienie świerzbu to:
– ręce i nadgarstki, głownie w przestrzeniach międzypalcowych oraz w obrębie
  zgięciowych powierzchni nadgarstków;
– okolice łokci , fałdów pachowych;
– w okolicy pasa i w dolnych partiach pośladków;
– u małych dzieci zmiany zapalne mogą występować na głowie, szyi, dłoniach i
   podeszwach, czyli w miejscach, gdzie nie występują u osób dorosłych.
Leczenie
:
Leczenie środkami, które są dostępne w aptece. Preparaty przeciw świerzbowi nie powinny być stosowane u dzieci poniżej 1 roku życia oraz u kobiet w ciąży. Preparaty nie powinny być stosowane na skórę głowy i szyi. Leczeni jednocześnie powinni być wszyscy chorzy na świerzb i osoby podejrzane.
Zapobieganie zakażeniu
:
Właściwa higiena osobista: częste mycie rąk i kąpiel całego ciała. Częsta zmiana bielizny, pościeli i ubrania oraz właściwe ich pranie, gotowanie, prasowanie, wietrzenie. Odzież osobistą należy wyprasować po wewnętrznej stronie. Zakażonej bielizny, której nie można prasować po wypraniu, nie należy używać przez 7 dni od prania. Należy używać oddzielnych ręczników.
W razie zauważenia objawów zakażenia świerzbem, należy 
natychmiast zgłosić się do lekarza.

CHOROBA BOSTOŃSKA

Popularną w ostatnich miesiącach chorobą dzieci jest choroba bostońska. Dziecko ma wysypkę na rączkach, nóżkach i w jamie ustnej. Co to jest choroba bostońska, jakie są objawy choroby bostońskiej i jak leczyć dziecko chore na bostonkę?

Choroba bostońska jest chorobą wirusową. Wywołują ją wirusy z grupy Coxsckie. Dotyka przede wszystkim dzieci. Lekarze nazywają chorobę bostońską chorobą piaskownicy, dlatego że zarazić się bostonką można w dużych skupiskach dzieci. Ryzyko zarażenia jest bardzo duże, prawie 90%.

Objawy choroby bostońskiej u dzieci

Przy chorobie bostońskiej najpierw pojawia się gorączka. Początkowo nie ma żadnych innych objawów i niedoświadczony lekarz może uznać to za anginę. Tym bardziej że chore dziecko ma również zmiany w jamie ustnej, gardle i na języku. Należy uważać, żeby nie zaaplikować dziecku niepotrzebnie antybiotyku. Temperatura występująca podczas choroby bostońskiej jest niższa (do 39°) i daje się zbić lekiem przeciwgorączkowym.

Po objawach wstępnych pojawia wysypka na rączkach (dłonie i łokcie), nóżkach (nawet stopki), błonie śluzowej policzków, podniebieniu i języku. Pęcherzyki początkowo o śr. 3-7 mm mogą się zmienić w pęcherze i dawać owrzodzenia. Wysypka znika sama po mniej więcej tygodniu. Choroba bostońska jest bardzo dla dziecka uciążliwa. Dziecko bardzo źle się czuje, dużo płacze (szczególnie w nocy), nie ma apetytu, ma bole gardła i mogą wystąpić dreszcze.

Leczenie choroby bostońskiej

Leczenie choroby bostońskiej jest objawowe, podobnie jak każdej choroby wirusowej. Należy przede wszystkim pilnować, żeby chore dziecko się nie odwodniło. Nie zmuszać dziecka do jedzenia, ale podawać dużo płynów. Najlepiej wodę, ponieważ kwasy zawarte w sokach mogą podrażniać zmiany pęcherzykowe w buzi.

Gorączkę zbijamy lekami przeciwgorączkowymi odpowiednimi do wieku i masy ciała dziecka. Dodatkowo lekarz może zalecić podanie leków przeciwzapalnych. Pęcherze trzeba smarować albo maścią z antybiotykiem przypisaną przez pediatrę, lub nawet gencjaną.

SZKARLATYNA CZY ANGINA?

Warto wiedzieć, jak je rozróżnić. Tym bardziej, że ta ostatnia zdarza się coraz częściej, a zaniedbanie szkarlatyny może być bardzo niebezpieczne.

Obie zaczynają się podobnie – od bólu i zaczerwienienia gardła. Potem dochodzi wysoka gorączka. Co więcej, dziecko może zarazić się szkarlatyną od… osoby chorującej na anginę, bo obydwie choroby wywołuje paciorkowiec. Na tym jednak zbieżności się kończą.

Na szkarlatynę najczęściej chorują przedszkolaki. Do zarażenia dochodzi drogą kropelkową. Wystarczy, że chory maluch zacznie kaszleć, by z łatwością zarazić inne dzieci. Infekcję można też złapać, pijąc z jednego kubka lub bawiąc się tymi samymi zabawkami.
Szkarlatyna – objawy

W ciągu dwóch dni od zarażenia pojawiają się pierwsze symptomy szkarlatyny: wysoka gorączka (nawet do 40 st. C) wymiotyi silny ból gardła. Zmienia się również wygląd języka: najpierw robi się biały, a po 2–3 dniach czerwony, z wyraźnie widocznymi kubkami smakowymi (tzw. „malinowy język”). Wkrótce potem pojawia się wysypka przypominająca ślady po ukłuciach szczotką. Na początku tylko na buzi i szyi, później na całym ciele, za wyjątkiem trójkąta wokół ust i nosa (lekarze nazywają go trójkątem Fiłatowa). Gdy plamki znikną, zaczyna łuszczyć się skóra (najpierw na twarzy, potem na tułowiu, a na końcu na dłoniach i stopach). Ten objaw może się utrzymywać nawet przez dwa tygodnie.

Absolutnie konieczny jest antybiotyk. Leczenie trwa 10–14 dni. Nie wolno go przerywać, nawet jeśli wcześniej maluch lepiej się poczuje, gdyż grozi to nawrotem choroby i powikłaniami (np. zapaleniem mięśnia sercowego lub stawów!). Dodatkowo, jeśli dziecko potrafi, może płukać gardło roztworem soli (łyżeczka soli na szklankę ciepłej wody). Warto pamiętać, że z powodu bolącego gardła, maluch może nie mieć apetytu. Nie martw się więc, jeśli więc przez kilka dni będzie jadł mniej niż zwykle.

OSPA WIETRZNA

Jest jedną z „obowiązkowych” chorób wieku dziecięcego. Przebieg ospy wietrznej jest zazwyczaj łagodny, chociaż nie należy jej lekceważyć. Zakażenie wirusem szerzy się zarówno drogą kontaktów bezpośrednich, pośrednich, jak też drogą kropelkową. W klimacie umiarkowanym, zachorowania najczęściej odnotowywane są późną zimą i wczesną wiosną. Mimo że choroba może dotknąć nas w każdym wieku, to w 9 na 10 przypadków atakuje dzieci przed 10 rokiem życia, szczególnie przedszkolaki i dzieci z klas nauczania początkowego, stąd też najczęściej obserwujemy epidemie przedszkolne i szkolne.
Wraz z gorączką pojawiają się na skórze plamki, grudki i pęcherzyki wypełnione przeźroczystym płynem, rozmieszczone liczniej na tułowiu i twarzy, mniej na kończynach. W ciągu kilku dni pęcherzyki zapadają się, przysychają w strupki i wtedy (najczęściej po 6-7 dniach) dziecko przestaje być zakaźne dla otoczenia. Zachorowanie na ospę wietrzną pozostawia trwałą odporność.

W celu uniknięcia zachorowania należy stosować się do podstawowych zasad higieny:
– podczas kaszlu i kichania należy zakrywać usta i nos chusteczką – pomoże to zapobiec zakażaniu wirusem innych osób;
– należy unikać bliskiego kontaktu z osobami wykazującymi objawy chorobowe;
– należy często myć ręce wodą z mydłem i unikać dotykania rękami oczu, nosa i ust.
Ochroną o udowodnionej skuteczności i bezpieczeństwie jest szczepienie przeciw ospie wietrznej zalecane przez Ministerstwo Zdrowia w Programie Szczepień Ochronnych. Szczepienie przeciwko ospie wietrznej można podawać dzieciom już od ukończenia 9. miesiąca życia. Cykl szczepienia składa się z dwóch dawek, które powinno się podać w odstępie co najmniej 6 tygodni. Informacji na temat bezpłatnych szczepień ochronnych przeciwko ospie wietrznej udzielają lekarze podstawowej opieki zdrowotnej oraz pracownicy Inspekcji Sanitarnych.

JAK BYĆ RODZICEM DOSKONAŁYM?

Oto pięć sprawdzonych sposobów (opracowanych i polecanych przez psychologów), jak być świetnym rodzicem.

1. Wspólnie opiekujcie się dzieckiem. W większości rodzin cały obowiązek opieki nad pociechą spoczywa praktycznie na barkach matki. Nie tylko może uniemożliwić to prawidłowy rozwój więzi z ojcem, ale także wpaja dziecku nie zawsze pożądane wzorce zachowań. Jedną z ważniejszych rzeczy w wychowaniu dziecka jest równie silny związek zarówno z ojcem, jak i matką.
2. Naucz się słuchać. Jak dziecko ma przekazać ci, co myśli i czuje, jeśli go nie słuchasz? Poza tym dziecko, które ma poczucie, że jest ignorowane, może stać się agresywne. Słuchając, co ma do powiedzenia twoja pociecha, dajesz jej odczuć, że ci na niej zależy i że się o nią troszczysz.
3. Rozsądnie narzucaj dyscyplinę. Określ granice, których przekraczać nie wolno i konsekwentnie się tego trzymaj! Pamiętaj, że jeśli przestaniesz przestrzegać obowiązujących zasad, dziecko również będzie mniej ich przestrzegać. Oczywiście, nie można przesadzać. Zmieniaj zasady i reguły, które okażą się niesprawiedliwe lub przerastają możliwości twojej pociechy.
4. Naucz dziecko rozwagi. Zachęcaj pociechę, by była grzeczna i kulturalna w stosunku do innych ludzi. Powtarzaj aż do znudzenia: „Powiedz proszę, powiedz dziękuję”. Ponadto, pomóż dziecku wczuwać się w odczucia innych. Zacznij rozmowę od np.: „Kasia jest nowa w waszej grupie. Jak myślisz co czuję? Jak możesz pomóc jej odnaleźć się w nowej sytuacji?”
5. Ogranicz oglądanie telewizji. Dzięki temu zapobiegniesz wielu ewentualnym problemom z zachowaniem. Ograniczając ten rodzaj „rozrywki” (łącznie z filmami video, DVD i grami komputerowymi) zaproponuj dziecku coś równie interesującego, a bardziej rozwijającego np. wspólna zabawa, czytanie książek, spacer.

JAK MOŻNA POMÓC DZIECKU DOBRZE SIĘ ZACHOWYWAĆ

 

 

Większość rodziców martwi się, czy postępuje właściwie. Oczywiście nie ma rodziców “doskonałych”. Wszyscy rodzice miewają trudności i niepokoją się o to, czy wywierają na swoje dzieci dobry wpływ. Jednym z problemów, które najbardziej martwią rodziców, jest kwestia dyscypliny, czyli pytanie, co zrobić, aby dzieci dobrze się zachowywały.
Dla wielu rodziców ten problem może się okazać bardzo trudny. Wydaje się, że każdy ma swoje zdanie na temat tego, jak należy wychowywać dzieci. Czy zbyt mało dyscypliny oznacza, że dzieci wymknęły się nam spod kontroli? Czy zbyt surowa dyscyplina sprawi, że zwrócą się przeciw nam?
Wiemy, że dzieciom są potrzebne granice, aby mogły czuć się bezpiecznie, ale wcale nie jest łatwo wyznaczyć owe granice.
Pozytywne podejście polega na chwaleniu dziecka i zachęcaniu go do pożądanych zachowań oraz upewnianiu się, że poświęcamy dziecku uwagę kiedy zachowuje się we właściwy sposób. Pozytywne podejście nie obejmuje bicia dziecka.
Niektórzy rodzice obawiają się, że jeśli nie będą dawali dzieciom klapsów, to stracą nad nimi panowanie, jednak w rzeczywistości dzieje się zupełnie inaczej.
Im częściej okazujemy dzieciom miłość i szacunek oraz im lepiej dzieci rozumieją, dlaczego chcemy, żeby zachowywały się w określony sposób, tym bardziej chcą spełniać nasze oczekiwania.
Przyjęcie tego podejścia pozwala traktować wszelkie kary jako środek ostateczny.

POZYTYWNE WYBORY RODZICÓW

Dawaj dzieciom przykład dobrego zachowania.

Dzieci uczą się naśladując zachowania innych. Z pewnością będą naśladować Twoje postępowanie.

Zmieniaj otoczenie, a nie dziecko.

Lepiej jest trzymać cenne, niebezpieczne lub kruche przedmioty poza zasięgiem dziecka, niż karać dziecko za jego naturalną ciekawość.

Wyrażaj swoje życzenia pozytywnie!

Mów dzieciom, czego od nich oczekujesz, a nie tylko, czego sobie nie życzysz.

Stawiaj realistyczne wymagania.

Pamiętaj o tym, aby zadawać sobie pytanie, czy Twoje wymagania odpowiadają wiekowi i sytuacji dziecka. Musisz okazać więcej cierpliwości, jeśli Twoje dziecko jest jeszcze bardzo małe albo kiedy choruje lub jest zmęczone.

Nie polegaj zanadto na nagrodach i karach.

W miarę jak dzieci dorastają, kary i nagrody stają się coraz mniej skuteczne. Wyjaśniaj powody Twoich decyzji. Negocjuj ze starszymi dziećmi, stosuj taktykę odwracania uwagi w wypadku małych dzieci.

Wybierz wychowywanie bez bicia i krzyku.

Na początku klapsy mogą się wydawać skuteczne, jednak może się okazać, że rodzice muszą uderzać coraz mocniej, żeby osiągnąć ten sam skutek. Krzyczenie na dzieci lub nieustanne ich krytykowanie bywa równie szkodliwe i może doprowadzać do długotrwałych trudności emocjonalnych. Takie kary nie pomagają dziecku wykształcić w sobie samokontroli i szacunku dla innych.

Czasami niesforność i nieposłuszeństwo są oznakami zdrowia!

Dzieci są z natury entuzjastyczne i ciekawskie. To sprawia, że czasami zachowują się w sposób, który rodzice nazywają niesfornością, jednak byłoby bardzo dziwne, gdyby dziecko nigdy nie próbowało nowych rzeczy ani nie popełniało błędów. Nie znaczy to, że dzieciom należy pozwalać na wszystko! Muszą poznać zasady obowiązujące w Waszej rodzinie i nauczyć się współdziałać z innymi. Pomaganie dzieciom w rozwijaniu samokontroli wymaga czasu i cierpliwości.

Dzieci często nie rozumieją, dlaczego zostały ukarane.

Badania dowodzą, że zasady dorosłych często wydają się dzieciom bardzo niejasne. Dzieci nie zawsze rozumieją, co zrobiły źle. Dzieje się tak szczególnie wtedy, kiedy dziecko dostało klapsa, ponieważ jest tym zbyt rozzłoszczone i zdenerwowane, aby móc jasno myśleć.

Dzieci mają prawo do pozytywnej dyscypliny.

Polskie władze zobowiązały się przestrzegać zasad Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o Prawach Dziecka. Głosi ona, że dzieci mają prawa, a jednym z nich jest prawo do ochrony przed wszelkimi formami fizycznej i psychicznej przemocy oraz poniżania.

Dając dzieciom wybór, pomagamy im lepiej się zachowywać.

Nie spieraj się z dziećmi o sprawy, które nie mają znaczenia. Pozwól im dokonywać własnych wyborów – niech same decydują w co się ubiorą lub co będą jadły, żeby nie czuły się dotknięte tym, że nieustannie je kontrolujesz. Takie postępowanie pomaga przeciwdziałać napadom złości i kłopotliwym zachowaniom.

Skip to content